سلام !
یاد برزرک افتادم ! مشغول مطالعه در مورد اشر بودم ... به تصاویری از پله های تو در تو بر خوردم و بلافاصله من رو برد به حال و هوای برزرک . گفتم اگر الان یادی ازش در وبلاگم نکنم شاید دیگر هرگز یادم نماند . برزرک یک کلاسیک به معنای واقعی است که خوشبختانه هنوز ادامه دارد. در حال حاضر آن قدر ها شناخته نشده است اما مطمئنم در آینده نزدیک شرایط برایش تغییر کند...
در اینجا بیشتر توجه من معطوف مانگا است .
ابتدا قصد دارم با معرفی غنای تصویری برزرک به شما اندکی کنجکاویتان را برانگیزم . کافیست نام Berserk manga یا نام هنرمندی که یک تنه پشت این حجم عظیم از هنر است Kentaro Miura را در گوگل سرچ کنید . یا برای شروع می توانید این جارا ببینید :
هنر ژاپنیان بر کسی پوشیده نیست !البته برای کسی که چند اثر از آنها دیده باشد . کافیست برای شروع میازاکی را بجویند و سپس وارد پیچ و خم های انیمه های مختلف شوند . نبوغ آنها که زبانزد است در هنر نیز راه یافته و سبکی را رغم زده است که در جهان مشابه ندارد . ( مثلا ببینید + و + را )
منتها برزرک را می توان جریانی جدای همه ی اینها دانست . حتی شکل و ظاهرش نیز شبیه سبک معمول انیمه های چشم گنده نیست .
برزرک بی نهایت تاریک است . به هر معنایی که فکرش را بکنید تاریکی و سیاهی در آن به تصویر کشیده شده است و از صفحات آن چکه می کند . از مضامین غیر اخلاقی گرفته ( که از صفحه اول آن شروع می شود ) تا خشونت بی حد و مرز ( حرفم را جدی کنید ... خشونتی بی مانند ) که خوراک ژاپنی هاس و به مذاق فقط خودشان خوش میاید . اما این تاریکی همه ی ماجرا نیست . سیاهی قلم فقط گناه را به تصویر نمی کشد . نیمی از شخصیت های اصلی مانگا کودکان معصومی اند که در این دنیای تاریک صرفاَ به دنبال ارزش های انسانی اند و شخصیت اصلی گاتس ، که با شمشیر چند متری خود کوهی از اجساد بنا کرده است ، نمایانگر خشونتی است که از این معصومیت دفاع می کند . هر چند خودش متوجه نیست .
غنای داستانی ، شخصیت پردازی ، تصاویر نقاشی که در سی صد و خورده ای چپتر که هر کدام حدود ۲۰ و خورده ای صفحه اند تکرار و تکرار می شود ( به قول یکی هر کدام از این حدوداً ۶۰۰۰ هزار صفحه لایق اینند که قاب گرفته شوند و بر دیوار خانه قرار گیرند ( البته به اسثنای غیر اخلاقی ها !)) و همچنین دیده نشدن اثر ( تعداد کم طرفداران ... که هزار و یک علت دارد ) نیز در بالاترین سطح است . حال که نزدیک به سی سال ( !) از اغاز کار می گذرد و به دلیل تحلیل رفتن توان نقاش امیدی به این نمی رود که کار به پایان خود برسد ، با یک سرچ ساده می فهمید در همین ایران خودمان بسیار افراد کمی اند که از وجود این شاهکار با خبرند . سازنده ی این اثر نابغه ی به تمام معناست منتها اگر اندکی اعتدال به خرج می داد و از شدت سیاهی ( در همه جوانب ) خود اندکی کوتاه میامد اوضاع دیده نشدن اندکی بهتر می شد .
فضای قرون وسطایی ، مضامین دینی ... هیولاهای غول پیکر بی مانند ... شمشیری که سر سوار و سر اسب را همزمان جدا می کند ... و مردی از بنی بشر که با توان انسانی اش دشمنانش از دسته های انسانی شروع و به فرشتگان و موجودات اهریمنی ختم می شوند ( اینجایش اندکی شبیه one punch man است ! ) اینها همه اول کار اند . تعلیق بی مانند که در ریشه ی صفحات آن نفوذ کرده است بماند و اینکه هیچکس توان ندارد که آنرا انیمیت کند ...
وقتی حدود دو سال پیش خواندمش ، تصمیم گرفتم من هم داستانم را نقاشی کنم . به لوازم التحریری رفتم و دنبال ابزاری گشتم که بیشتر از همه طرحی با ظرافت و سیاهی یکدست برزرک درست کند . حدود چهل صفحه را در چند ماه طراحی کردم و در نهایت تسلیم شدم . سرعتم حتی از کنتاروی ( خالق برزرک که این روزها می گویند دستانش بیمار شده است . ) این روزها هم پایین تر بود و دیدم من یکی نمی توانم چند دهه از زندگی ام را روی یک داستان بگذارم ! ( البته با این فرض که بقیه جوانب اوکی باشد ! )
بتمن با شمشیر گاتس کاری از هنرمند هم وطن smjty
eaa